Klasyfikacja zaburzeń mowy

W literaturze polskiej istnieje wiele możliwości klasyfikacji zaburzeń mowy, między innymi klasyfikacja według: I. Styczek, T. Kani, L. Kaczmarka, S. Grabiasa.

Klasyfikacja przyczynowa (etiologiczna) zaburzeń mowy według Ireny Styczek obejmuje:

  1. zaburzenia mowy zewnątrzpochodne (egzogenne, środowiskowe), w których nie stwierdza się defektów anatomicznych, które można by uznać za przyczynę zaburzeń mowy;
  2. zaburzenia mowy wewnątrzpochodne (endogenne), w tym:
  • dysglosja – zniekształcenie dźwięków mowy lub niemożność ich wytwarzania na skutek nieprawidłowej budowy narządów mowy lub obniżenia słyszalności;
  • dyzartria (anartria) – zniekształcenie dźwięków mowy lub niemożność ich wytwarzania na skutek uszkodzenia ośrodków i dróg unerwiających narządy mowne;
  • dyslalia (alalia) – opóźnienie w przyswajaniu sobie języka na skutek opóźnionego wykształcenia się funkcji pewnych struktur mózgowych;
  • afazja – utrata częściowa lub całkowita znajomości języka na skutek uszkodzenia pewnych struktur mózgowych;
  • jąkanie – zaburzenie płynności mowy (rytmu i tempa);
  • nerwice mowy (logoneurozy) – mutyzm, afonia, jąkanie, zaburzenia tempa mowy, modulacji siły i wysokości głosu u osób cierpiących na nerwice;
  • oligofazja – niedokształcenie mowy spowodowane upośledzeniem umysłowym;
  • schizofazja – mowa u osób chorych psychicznie;

Czytaj dalej Klasyfikacja zaburzeń mowy

Brak mowy – nauka AAC (komunikacji wspomagającej i/lub alternatywnej)

Komunikacja jest środkiem wymiany informacji między ludźmi. Osoby, które przekazują jakiś komunikat nie mówiąc, nie używając słów (mowy dźwiękowej), ale demonstrują coś gestami (np. pokazują jakąś czynność), mimiką, wyrazem twarzy lub posługują się np. listą zakupów podawaną w sklepie, czy też pisemną notatką – posługują się właśnie komunikacją wspomagającą. Czytaj dalej Brak mowy – nauka AAC (komunikacji wspomagającej i/lub alternatywnej)

Jąkanie – zaburzenia mowy u osób jąkających się

Jąkanie najczęściej oznacza powtarzanie, wydłużanie elementów wypowiedzi (dźwięków, głosek, sylab, słów) lub występowanie bloków („zacinanie się” bez wydawania żadnego dźwięku); obejmuje też wypowiadanie dodatkowych dźwięków lub słów (wtrąceń, słów „wytrychów”, mających pomóc wystartować z wypowiedzią lub przejść płynnie dalej). Czytaj dalej Jąkanie – zaburzenia mowy u osób jąkających się

Zaburzenia mowy u osób upośledzonych umysłowo

Oligofazja oznacza mowę osób upośledzonych umysłowo. To zaburzenie mowy występujące u dzieci (dorosłych) upośledzonych umysłowo. Jest ono stanem obniżonej sprawności intelektualnej, który powstaje w okresie rozwojowym i związany jest z zaburzeniami procesu dojrzewania, uczenia się i przystosowania.
5 maj każdego roku jest Dniem Godności Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie. Czytaj dalej Zaburzenia mowy u osób upośledzonych umysłowo

Zaburzenia mowy u osób z autyzmem

Autyzm, zwany również autyzmem dziecięcym to głębokie, całościowe zaburzenie rozwoju pojawiające się między 18 a 30 miesiącem życia dziecka.Jest to choroba neurologiczna. Należy pamiętać, iż nazwa autyzm dziecięcy jest nazwą autyzmu, która zwraca nam uwagę na okres życia, kiedy obserwujemy jego pierwsze objawy u dzieci. Czytaj dalej Zaburzenia mowy u osób z autyzmem

Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepami podniebienia

Rozszczep podniebienia jest wadą wrodzoną, rozwój mowy dziecka odbywa się w nieprawidłowych warunkach anatomicznych jamy ustnej. Upośledza ważne biologiczne funkcje prowadząc do zaburzeń: ssania, połykania, żucia, oddychania. Dziecko z rozszczepem nie ma anatomicznych warunków do prawidłowego rozwoju mowy.  Czytaj dalej Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepami podniebienia