Autyzm a Zespół Aspergera

Zespół Aspergera i autyzm są to osobne jednostki kliniczne, mające to samo spektrum.

AUTYZM ZESPÓŁ ASPERGERA
JĘZYK I KOMUNIKACJA
  • brak intencji komunikacji;
  • brak gestu wskazywania palcem;
  • brak rozwoju mowy lub mowa nominalna – mowa jako narzędzie (podobnie jak ręka dorosłego), używanie słowa a nie języka (to nie język, tylko kilka słów).
  • wybiórcza intencja komunikacji;
  • nakazujący gest wskazywania palcem;
  • zaburzony rozwój mowy lub mowa oficjalna brak naprzemienności, jako dowód zaburzenia relacji między nadawcą a odbiorcą.
  • wybiórcze słuchanie (np.: siebie, komputera, radia).
ZACHOWANIA MANIPULACYJNE
  • manipulacja prymarna (podświadoma, przeżyciowa, przy prawidłowym IQ płaczą w obecności mamy);
  • najczęstsze formy negatywnych reakcji: upór, odmowa, protest, agresja, autoagresja (bunt przeciwko sytuacji, a nie interpersonalny).
  • manipulacje językowe, tzw groźby (np.: „wrzucę cię do kosza na śmieci”);
  • zdolność do patrzenia w oczy podczas manipulacji;
  • wyższe IQ, a przez to wyrafinowane formy manipulacji;
  • zdolność wyczuwania negatywnych emocji, przy braku pozostałych reakcji zwierciadlanych.
FASCYNACJE TEMATYCZNE LUB/I WYSEPKOWE ZDOLNOŚCI
  • najczęściej autostymulacyjne wykorzystanie liczb, cyfr (zauważanie, liczenie, powtarzanie, pisanie, niekiedy zapamiętywanie układu, np.: kalendarza, daty urodzenia, numerów rejestracyjnych);
  • wysepkowe zdolności – sawanci (sawant to osoby o wybitnych, wąskich zdolnościach, np.: potrafią pięknie malować), nerdgeek (osoba pasjonująca się naukami ścisłymi, informatyką, grami komputerowymi).
  • fascynacje językowe: fakty, terminy, pojęcia, nazwy (ale bez relacji!, np.: stolica Madagaskaru – Antananarywa);
  • zainteresowania o charakterze encyklopedycznym, stwarzają pozory wiedzy.
RELACJE SPOŁECZNE
  • brak potrzeb – bez terapii nie pojawia się potrzeba relacji z innymi osobami (inni ludzie często są wykorzystywani jako narzędzia);
  • brak relacji zarówno z osobami dorosłymi, jak i rówieśnikami.
  • potrzeba współbycia, dążenie do bycia w świecie, ale na własnych zasadach;
  • brak kulturowego kodu relacji;
  • chęć manipulowania kontaktem, relacjami;
  • egocentryzm – interpretacja świata „od siebie”;
  • potrzeba akceptacji, potrzeba bycia w centrum uwagi;
  • lepsze relacje z dorosłymi, niż rówieśnikami.
SPRAWNOŚĆ MANUALNA
  • mają zaburzony plan ruchu (również w języku);
  • nie rysują i nie piszą także dlatego, że nie mają interpretacji świata;
  • pozostają na niższym poziomie (czasami piszą tylko przy pomocy drewnianego alfabetu lub komputera).
  • zaburzenia i duże trudności (unikanie, a wręcz odmawianie wykonywania zadań związanych z rysowaniem i pisaniem);
  • wyłączanie kontroli wzrokowej, nie śledzą oczami ruchów rąk (nieprawidłowe nawyki podczas zadań manualnych).