Metody pracy logopedycznej

Metody pracy logopedycznej

Logopeda jest dziś „terapeutą mowy”, a nie tylko „nauczycielem mówienia” czyli dobrego i szybkiego wywoływania u dziecka kolejnych dźwięków, potem słów itd. Nie każde dziecko z niemożnością mówienia nauczy posługiwania się mową dźwiękową, a nawet jeśli będzie to możliwe, to w wielu przypadkach upłynie długi czas zanim dziecko zacznie mówić.
Z tego też względu w swojej pracy logopedycznej posługuję się wieloma metodami pracy, które wykorzystuję w pełni lub też częściowo, w zależności od potrzeb i możliwości danej osoby. Wybierając daną metodę mam zawsze na uwadze osiągnięcie jak najlepszego efektu pracy logopedycznej oraz zrealizowanie celu, który sobie założyłam wraz z daną osobą na początku terapii.

Metody pracy logopedycznej – wykorzystywane w pełni lub adoptowane w niepełnym wymiarze:

• w przypadku braku mowy:
  • metody graficzne:
    • nauka systemu komunikacji Blissa;
    • nauka systemu piktogram.
  • metoda manualna:
    • nauka prostych gestów.
  • metoda związana z rozwojem zmysłów:
    • stymulacja polisensoryczna.
  • metody oparte o kontakt z ciałem:
    • zabawy paluszkowe;
    • baraszkowanie;
    • programy aktywności Knillów;
    • metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.
  • metody kombinowane.
• w przypadku zaburzeń mowy u osób jąkających się:
  • wykorzystywanie metod bezpośrednich -> metod kierujących uwagę na akt mówienia;
  • wykorzystywanie metod pośrednich.
• w przypadku trudności w nauce czytania i pisania:
  • metoda symultaniczno – sekwencyjna;
  • metoda Dobrego Startu;
  • metoda 18 struktur wyrazowych.
• inne:
  • warunkowanie instrumentalne;
  • metoda Ośrodków Pracy;
  • metoda Dennisona;
  • muzykoterapia.