Kategoria: Gabinet logopedyczny

Metody pracy logopedycznej

Logopeda jest dziś „terapeutą mowy”, a nie tylko „nauczycielem mówienia” czyli dobrego i szybkiego wywoływania u dziecka kolejnych dźwięków, potem słów itd. Nie każde dziecko z niemożnością mówienia nauczy posługiwania się mową dźwiękową, a nawet jeśli będzie to możliwe, to w wielu przypadkach upłynie długi czas zanim dziecko zacznie mówić.
Z tego też względu w swojej pracy logopedycznej posługuję się wieloma metodami pracy, które wykorzystuję w pełni lub też częściowo, w zależności od potrzeb i możliwości danej osoby. Wybierając daną metodę mam zawsze na uwadze osiągnięcie jak najlepszego efektu pracy logopedycznej oraz zrealizowanie celu, który sobie założyłam wraz z daną osobą na początku terapii.

Metody pracy logopedycznej – wykorzystywane w pełni lub adoptowane w niepełnym wymiarze:

• w przypadku braku mowy:
  • metody graficzne:
    • nauka systemu komunikacji Blissa;
    • nauka systemu piktogram.
  • metoda manualna:
    • nauka prostych gestów.
  • metoda związana z rozwojem zmysłów:
    • stymulacja polisensoryczna.
  • metody oparte o kontakt z ciałem:
    • zabawy paluszkowe;
    • baraszkowanie;
    • programy aktywności Knillów;
    • metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.
  • metody kombinowane.
• w przypadku zaburzeń mowy u osób jąkających się:
  • wykorzystywanie metod bezpośrednich -> metod kierujących uwagę na akt mówienia;
  • wykorzystywanie metod pośrednich.
• w przypadku trudności w nauce czytania i pisania:
  • metoda symultaniczno – sekwencyjna;
  • metoda Dobrego Startu;
  • metoda 18 struktur wyrazowych.
• inne:
  • warunkowanie instrumentalne;
  • metoda Ośrodków Pracy;
  • metoda Dennisona;
  • muzykoterapia.

Blissymbolics lub po prostu system Blissa to międzynarodowy kod obrazkowy, którego autorem jest Austriak Charles Bliss. Czytaj dalej Symbole Blissa

Podstawą pracy systemu Piktogramy były znaki kanadyjskiego programu PIC- system. Następnie zostały one przetłumaczone na język szwedzki przez logopedę Subhas Maharaj. Aktualnie są rozpowszechniane na całym świecie, jako szwedzki system komunikacji znakowo – obrazkowej. Czytaj dalej Piktogramy

Gesty są naturalnym, dostępnym wszystkim sposobem porozumiewania się. Czytaj dalej Gesty

Metoda zwana „porannym kręgiem” została opracowana przez p. Hedwig Abel – Anstatt Stetten w Niemczech a zaadoptowana dla dzieci młodszych przez J. Kielina na podstawie jej niepublikowanego programu autorskiego. Czytaj dalej Stymulacja polisensoryczna

Zabawy paluszkowe dostarczają dziecku doznań dotykowych oraz pozwalają poznać własne ciało. Czytaj dalej Zabawy paluszkowe

Baraszkowanie to zabawy oparte o kontakt z ciałem. Czytaj dalej Baraszkowanie

Programy Aktywności: „Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja” – Marianny i Christophera Knillów, oraz „Dotyk i komunikacja” – Christophera Knilla, zostały przetłumaczone na język polski przez Marię Piszczek. Czytaj dalej Programy Aktywności Knillów

Weronika Sherborn w latach 60 opracowała metodę pod nazwą „Ruch Rozwijający”. Korzeni metody należy szukać u R. Labama – twórcy gimnastyki ekspresyjnej, a także w doświadczeniach samej autorki. Czytaj dalej Metoda V. Sherborne

Pisząc o metodach kombinowanych mam ma myśli używanie i posługiwanie się, w pewnym ograniczonym zakresie, kilkoma metodami naraz. Czytaj dalej Metody kombinowane

Praca metodą 18 struktur wyrazowych polega na praktycznym poznawaniu przez dzieci z trudnościami w kształtowaniu się umiejętności czytania i pisania różnorodnych wyrazów uporządkowanych w 18 zestawach ćwiczeń. Czytaj dalej Metoda 18 struktur wyrazowych

Terapia logopedyczna osób jąkających się jest tradycyjnie kojarzona z treningiem płynności mówienia. Polega on na zastosowaniu różnych metod, technik, ćwiczeń w celu ułatwienia mówienia. Są one mniej lub bardziej uporządkowane. Różnice między nimi są wyraźne lub minimalne. Nieraz pod różnymi nazwami kryją się te same metody. Innym razem pozornie nowa technika jest po prostu modyfikacją. Czytaj dalej Trening płynności mówienia

Pierwowzorem Metody Dobrego Startu była francuska metoda Bon Depart (czyli dobry odjazd, start). Została przystosowana do pracy z dziećmi jako etap wstępny nauki czytania i pisania. Czytaj dalej Metoda Dobrego Startu

Metoda symultaniczno – sekwencyjna jest metodą sylabową, skoncentrowaną na naukę wczesnego czytania autorstwa prof. J. Cieszyńskiej. Jest skutecznym sposobem nabywania umiejętności czytania ze zrozumieniem. Czytaj dalej Metoda symultaniczno-sekwencyjna

Podstawowym celem stosowania metody warunkowania instrumentalnego jest likwidowanie niepożądanych zachowań (bez wnikania w ich przyczyny) oraz wyuczenie określonych zachowań (dzieląc czynności na elementarne etapy). Czytaj dalej Warunkowanie instrumentalne

„Metoda ośrodków zainteresowań” wyrosła z przystosowanej do naszych warunków przez Marię Grzegorzewską metody Decroly`ego. Po drugiej wojnie światowej (1955 r.) została przekształcona w metodę „ośrodków pracy”. Czytaj dalej Metoda Ośrodków Pracy

Metoda Dennisona, czyli kinezjologia edukacyjna, to nauka o ruchu i możliwościach stymulacji różnych funkcji psychicznych, przy wykorzystaniu naturalnych ruchów całego ciała. Jest ona swoistą gimnastyką mózgu. Czytaj dalej Metoda Dennisona

Muzyka jest jednym z najstarszych sposobów uzewnętrzniania ludzkich przeżyć i emocji. Stwarza możliwość oddziaływania nie tylko na wybrane sfery funkcjonowania, ale i na człowieka jako na jedność ciała, umysłu i ducha. Czytaj dalej Muzykoterapia